Tek derdin bu olsun derler ya. İşte Türkiye’mizin durumu.

Artık haber okumaya yürekler dayanmaz oldu. Her gün vahşet. Gencecik çocuklar, çalışırken eve giderken sadece orada bulunması sebebiyle öldürülüyor. Bir eş, anne sebebi belirsiz öldürülüyor kaza süsü veriliyor. Bir eş, baba eşinin komplosuna kurban gidiyor. Bu kadar vahşetin ortasında yaşam savaşı veren paticanlar gündem.

Her yer tükürük, sigara izmariti, çöp. 5 adım ilerisinde çöp tenekesi var elindekini yere atıyor insan kılığındakiler. Trafik kurallarına uymak zaten rüya. Yaya geçidinde trafik polislerine bile yol verdiğimiz ülkemizde, Avrupa sistem getirilip, sokak hayvanları toplatılıp uyutulması için projeler sunuluyor. Gece balkonunda böğürerek sohbet edenler, gecenin bir vakti drift çekenler, düğün, sünnet, asker veya herhangi bir takımın maç kazanması sonrası konvoy oluşturup gürültünün dibine vuranlar, paticanların çıkardığı sesten rahatsız olup şikayet ediyorlar.  Avrupa kuralları, kişiden kişiye değişmeyecek şekilde uygulansın. Trafik kuralları, görgü kuralları vs. sıra paticanlara gelir.

Mama fiyatları, veteriner masrafları almış başını gitmiş, insan kılığındakiler besledikleri paticanlardan vazgeçmek zorunda kalmış. Ya barınağa bırakmış ya sokağa salmış. Toplatıp uyutmak çözümü sunuluyor. Patican bakımı teşvik edilsin. Mama fiyatları düşsün, veteriner hizmetleri çoğalsın ucuzlasın. Koskoca şehre bir barınak. Neye yetsin? Her mahalleye kurulsun barınaklar. Gönüllülerle iş birliği yapılsın. Bütçe muhabbeti hikaye. Seçimlerden sonra gördük nerelere neler harcanmış. Barınaklara uzmanlar atansın. Keyfine göre kısırlaştırmalar israf kaldırdım diyenler değil de gerçekten çözüm odaklı işini sevenler gelsin barınaklara. Belediyelerin sürgün yeri olmasın barınak, severek isteyerek çalışılan yer olsun. Torpillilerin sözü değil de işini severek yapan uzmanların sözü geçsin. O zaman patican sorunu kalmaz. Sevginin olduğu yerde sorun olmaz.

İnsanın el attığı her şey yok oluyor. Büyük bir deprem atlattık. Sınıfta kaldık. Yuva dediğimiz evler tabutumuz oldu. Bina denetimleri, depremden 3 ay sonra gündem olmaktan çıktı. Denizlerimiz, göllerimiz, nehirlerimiz çöplüğümüz oldu. Yediğimiz her şey zehir. Fazla ilaçlamadan dolayı yurtdışına kabul edilmeyen ürünlerimiz geri geliyor. Aldığımız sebze ve meyvelerde alenen görüyoruz hormonu. Birbirimize, 3 kuruş fazla kazanmak için bile isteye zarar veriyoruz. Ama paticanların kılı tüyü daha büyük sorun.

SMA hastası binlerce çocuk ilaç bulamıyor. İlaç parası ilanlarını görünce içim acıyor. SMA hastalarının ilaç tedariğinden daha önemli bir sorun paticanlar.

Daha da önemlisi, Allah’ın yarattığı insanlar, birbirine zarar verdiği yetmiyormuş gibi Allah’ın bize sunduğu doğayı; ağacı, ormanı, gölü denizi, börtü böceği, paticanları yok etme hakkını kendinde görüyor. Allah’ın sopası yok. Pandemide gördük. Evlere tıkıldık. Barınakta ki canların halinden anladık mı? Ölmeyecek gibi yaşıyoruz. Öldürmeye çalışıyoruz.

Daha da çok şey eklenebilir. Bu kadar çözülmesi beklenen sorunlar içinde TEK DERDİMİZ PATİCANLAR…

Sevmeyi ve sevilmeyi öğrenmemiz dileği ile…

                                                                                                                                              Arzu ÖZER