31 Mart 2024 seçimleri körler sağırlar birbirini ağırlar tadında geçti. CHP’de sevinç naraları, AKP’de şapkasını önüne koyup düşünme havaları, sonuç; her geçen gün yok olan umutlar, geleceğe yönelik endişeler, toplumsal barışın yok olması, millet olmaktan topluluk olmaya evrilme, köşe başındaki mafyavari yapılanmalar, ne olduğu belirsiz konuştuğunu anlamadığın zoraki komşular, sallana sallana yürüyen – yere çöken uyuşturucu müptelası gençler, çarşıda çürük meyve – sebze toplayan insanlar, boş tarlalar, kapanmış fabrikalar, bir yanda istakoz bir yanda bir paket makarna ikilemi, bir yanda komşu mahalleye gitmek için yürüyenler bir tarafta dünyanın öbür ucundan store atanlar, yoksulluk, yolsuzluk, adalet sıralamasında başa yarışan, cinayetin, şiddetin sıradanlaştığı Türkiye… Ekonomiyi bozarsan her şey bozulur, sonuç işte bu.

Herkesin bildiği ama bilmezden geldiği bir kısım gerçekler, kırmızı pazartesi sendromu. Kimse kılını kıpardatmıyor ama herkes pazartesi ne olacağını bilerek kendi kendine söylenip dedikodu yapıyor. Ölecek olan biziz, kırmızı pazartesi hiç olmadığı kadar yakın. CHP göreceli olarak seçim kazandı ama oy sayısı artmadı, zoraki olarak AKP siyasetinin sonucu savrulan oylar geldi. Hatırlarsınız zamanında da DSP lideri sayın Ecevit de seçim sonuçlarına çok şaşırmıştı, arkasından tiyatro seyrettik ve 2002 ‘de paraşütle AKP geldi. Şimdi ne hazırlanıyor?

Seçimlerde ben dahil seçmenlerin %22 oranındaki kısmı sandığa gitmedi. Küskün seçmen gibi şirin tanımlamaları geçin bir kez. Bu durum, mevcut hiçbir partiye, adaya, lidere, sistemin kendisine ve şu haliyle geleceğe ilişkin hiçbir güvenin, umudun olmamasıdır. Yaşanan, sistemden, içinde yaşanılan toplumdan umudun kesilmesi, son bağın kopmasıdır. Toplumsal kopuş yaşanıyor, savrulma var. Kopuş ve savrulma ya daha derin yozlaşma ve çürümeye ya da yeniden dirilişe dayanak olacak. Yol iki, sonuç iki ama ne siyasi irade, ne toplumsal sağduyu ne de akil adamlar bunu önemsemiyor. Partiler, yerel yöneticiler aldıkları oy oranlarına bakıyorlar oysa ki oy oranı aldatıcı, dile getirilmeyen %22 ne düşünüyor, ne yapacak? Uçlara gidip dinci bağnazlık mı? faşist ırkçılık mı? Taliban ve Hitlere rahmet okutacak bir yönetim mi geliyor?

Cumhurbaşkanlığı seçiminde “Ne Kandil Dağı, Ne Domuz Bağı” sloganı bu kitle için bir umut, bir kımıldanma vesilesi olmuştu ama balon çabuk patladı. Balonu şişiren sonucu çabuk gördü ve patlattı, umutlar yok edilsin öğrenilmiş çaresizlik yerleşsin son diri unsurlar da kabuğuna çekilsin diye. Sloganı haykıranlar ikiye bölündü, bir kısmı kandil dağına bir kısmı domuz bağına gitti, unutmuşuz ortadoğudaki şark kurnazlarını.

Milletin temel sorunları bir tarafa bırakılıp halen kısır çekişmeler, saçma sapan gündem konuları, absürt magazin siyaseti içinde mutlu olan azınlık ve onları seyreden aptal çoğunluk sonuç hepimiz için aynı olacak. Taliban veya Hitler, Saddam veya Esad gelince sonuç hepimiz için aynı olacak, sokaklara çıkıp “…nerde bu devlet?...” diye bağırınca köşe başındaki savaş baronunu göreceksin.

Otobandan önceki son çıkıştayız %22 ne düşünüyor, ne yapacak ve bu oran % kaça yükselecek diye oturup düşünmeden, çare bulmadan son hızla duvara giden kamyon oluruz.

Zoraki olarak seçilen CHP’li yerel yönetimler başarı değil uyarıdır, ya uyarı dikkate alınıp tekrar Türkiye rayına sokulur ya da sıradan bir Ortadoğu ülkesi olur. Suudi Arabistan dahi laiklik yoluna girmeye çalışırken geleceği iyi okumak gerekiyor.

Tanrı Türkü Korusun ve Yüceltsin.

20.04.2024 KUMRALDEDE

*Merak edenler Kırmızı Pazartesi isimli romanı okusun lütfen.