Çürümüş poşeti hepimiz biliriz, bir yerinden tutarız elimizde kalır diğer yerini tutarız elimizde kalır. Bir bakmışız ki un ufak olmuş.

Toplumun kültürü ufak şeylerle belli olur mesela umumi tuvaletler. Temizlik imandan gelir derler umumi tuvaletlerimizin durumu ortada. Bu durumda imanımız yoruma açık hale geliyor.

Hepimiz müslümanız deriz Ama Allah'ın yarattığı başka bir kula eziyet etmekten vazgeçmeyiz.  Yıllarca bize biyolojide canlıları ikiye ayırdılar bitkiler ve hayvanlar. Kendini insan olarak üstün  görenler de hayvanlar gurubunda. Kul hakkını sadece insanlardan ibaret gören zihniyet için diyorum Allah sadece insanları yaratmadı. Yaratılan her can kul. İnsanoğlunun ekosisteme yaptığı işkence kul hakkı olmuyor mu?
Bir ülkede sokak çocuğu, sokak hayvanı gibi tabirler varsa o ülkede yaşayanların ayıbıdır.
Kimse kendine düşen görev yapmıyor demektir sadece kendini düşünüyor demektir. Gündem, sokak hayvanları özellikle köpekler
 

O canların yaşadıkları yere taş binalar dikerken yaşam alanlarını evlerini ellerinden alırken onların nerede yaşayacağını düşündük mü?

Ölünce yanımızda götüremeyeceğimiz şeyler için çok mücadele veriyoruz.
Hayatımız maddiyattan, maddi değerlerden ibaret. Kıyafet marka, ev lüks, rezidans ya da villa. Evimizde beslediğimiz hayvanlar cins olmalı. Olmalı da, ölünce bir avuç toprak. Zengini de fakiri de üst düzey yöneticisi de işçisi de. Öleceğimiz kesin bilgi. Nerde, nasıl, ne zaman olacağı muamma. İnancımız der ki, yaptıklarının bedelini ödersin. Ya ceza ya da ödül. Durum böyleyken başka canlara eziyet etmeye gerek var mı?

Bir muhtarımız açıklama yapmış. Sokak hayvanları ile ilgili köpeklerle ilgili. İnanın biz besleme yapanlar daha şikayetçiyiz bu durumdan. Yetişemiyoruz, ne mamamız yetiyor ne paramız ne de zamanımız.

Çözüm, Allah’ın yarattığı canları sadece insanlardan farklı diye, onları yok sayıp oradan oraya atmak mı? Eziyet etmek mi? Öldürmek mi? Vahşet uygulamak mı? Nerede kaldı müslümanlığımız insanlığımız…Hem cinayete başlandı mı durulmaz derler. Bir sonraki hedef belki de çocuklarımız, eşlerimiz de olabilir. Cinayete kurban giden canların türü farklı olabilir ama cinayeti işleyen için fark eder mi? Kafada deli sorular oluşuyor ister istemez.

Kuduzdan çocuklar öldü diye haberler var. Sokak köpeği beni de ısırdı ama ben hemen hastaneye gittim köpeği bilmeme rağmen. Kendi kedim benim parmağımı ısırdı, iltihap kaptı. Hemen tetanos aşısına başlandı. Bunlar çözüm olan şeyler. Çözüm olmayan şey cehalet.

Yolda yürürken cinayete kurban gideceğimiz meçhul. Yaşandı. Minibüsteyken eve varacağımız meçhul. Yaşandı. Yolda yürürken bir kurşuna kurban gidip gitmeyeceğimiz meçhul. Yaşandı. Hal böyleyken sokak hayvanlarından önce daha önemli güvenlik sorunlarımız var bence.

Bir sürü partinin il başkanı var. Yaşadıkları iller için nasıl projeleri var gözlemliyorum. Göremiyorum. Koltuk sevdası var.  Bu ilin ne sorunu var, bu ilin bu sorununu nasıl çözeriz demiyorlar.

Sokak hayvanları bu sorunlardan biri. Burs ihtiyacı duyan çocuk bu sorunlardan biri. Kitap alamayan çocuk bu sorunlardan biri. Bu sorunlar dururken koltuğa sen mi geçmelisin ben mi geçmeliyim muhabbeti ve ayak oyunları var.  İl başkanlığı ne kadar önemliymiş haberim yokmuş…

Belediyeler hangi bir sorunla ilgilenecek ama çözüm basit. Organizasyon. Barınaklara haftanın 2-3 günü gönüllüler alınabilir daha iyi barınak nasıl yapılır, besleme yapılan yapanlara sorulabilir. Rant uğruna yok edilen arsalar, oradan oraya atılan canlılar için kullanılabilir.

İSTERSENİZ ÇÖZÜM İSTEMEZSENİZ BAHANE ÇOKTUR.

Ve bizler bahanelere sığınan bir toplumuz. Durduğu yerde kullanılmadan çürümüş, un ufak olmuş poşet gördüğümde toplumun bir yarası gelir aklıma.

Arzu ÖZER

Tralles Gençlik Derneği Başkanı